یادداشت صد و ده

چقد خوبه که روزهای بد موندنی نیستن.خوبه که حال بد نمی مونه و خوبه که غصه موندنی نیست.چهار روزی که همسر شیفت شب بود به هردومون سخت گذشت.شب بیداری ها و تغییر برنامه زندگی بدخلق و عصبی مون میکنه.دیروز و دیشب با ناراحتی گذشت.امروز ولی با انرژی مثبت بیدار شدم و به همه کارام رسیدم .میم هم با گل اومد و عذرخواهی کرد و حرف زدیم و البته برای این چند روز تعطیلی که در پیش داره برنامه ریختیم.

امروز عصر با خواهرا جمع میشیم خونه مامان تا در مورد اتفاقات دو هفته اینده صحبت کنیم و بعد میرم آرایشگاه که نوبت بگیرم برای روز موعود.لباس هم که خداروشکر گرفتیم و حل شد.البته که هنوز حرف و حدیث های فامیل هست و نگرانی اینکه همه چیز به خیر و خوشی بگذره.هم مراسم عروسی و هم مهمونی آمدن مسافرهامون.

پ.ن1 : امروز روز مهم و خاصیه.به یاد همدیگه باشیم.

پ.ن2：خیلی خیلی دلتنگشون هستم.