یادداشت صد و سه

١/از ابتدای این هفته تصمیم گرفتم دیگه منفی بافی نکنم و قوی باشم.حرف زدن های شبانه خیلی تاثیر گذار بوده و هست برای ما.گاهی طولانی میشه صحبت هامون و سر از گذشته در میاریم و گاهی کوتاه و همین حرف زدن ها نمیذاره چیزی رو دل ادم بمونه.البته اگه بموقع باشه.

٢/دندونم رو کشیدم.نه مثله بعضیا پیش دندونپزشک خانوادگیمون که شیش ماه از سال رو اروپاست و شیش ماهش رو اینجا! ما رفتیم یه کلینیک دندونپزشکی و از منشی خواستیم برای هر دکتری که سرش خلوت تره یه نوبت بده.آقای دکتر هم تشخیص دادن که باید کشیده بشه و انقد ریشه دندون محکم بود که دکتر هی میگفت ماشالا چقد سفته و کلی جلوی خودمو گرفتم که جیغ نزنم.خداروشکر تموم شد و راحت شدم.

٣/امشب بی خوابی زده به سرم و اومدم بعد چند روز تمام وب های لینک و غیر لینکی که دنبال میکردم رو خوندم.همه رو خاموش و بی سروصدا.مثه اینجا که الان ساکت ساکته و من تو تاریکی دارم میخونم و مینویسم وآهنگ گوش میدم و دقیقا دو ساعت دیگه باید همسر رو بیدار کنم که بره سرکار.

۴/امروز بابا نردبون آوردن و پرده هامون که مشکل داشتن و بعضی هاشون کنده بودن رو درست کردم و زدم.بماند که به چ سختی.ولی نتیجه اش خوب بود.این کار رو قرار بود همسر جان قبل عید نوروز انجام بدن! دیگه حوصلم سررفت از بس گفتم و این شد که خودم دست به کار شدم.

۵/ دیدین بعضی روزا همه چی چقدر خوبه و آروم وبر وفق مراد؟ من رمزش رو پیدا کردم، سخت نگیریم و از همین لحظه ای که الان داریم توش زندگی میکنیم لذت ببریم.به همین سادگی!

۵/ ما از وقتی که خانوم کوچولوها وارد زندگیمون شدن همه وسایل تزئینی و شکستنی رو بایگانی کردیم و البته خیلیاشون هم در این راه به فنا رفتن.حالا چند روز پیش همسر اومد و یه گلدون کریستال خوشگل رو که مال من بود و یادگاری بود رو آورد و گذاشت روی کانتر و گفت که دخترا دیگه بزرگ شدن و باید اینا رو بیاریم و حیفه و هیچی نمیشه و خلاصه از اون اصرار و از من انکار.هیچی دیگه دیروز اون گلدون نازنین بر اثر اصابت بالشت حین جنگ بازی دخترا تیکه تیکه شد! انقد ناراحت شدم که نگو.حالا واکنش همسر چی بود؟ طوری نیست.فدای سرشون!

پ.ن：اون چهار تا دوستی که وبلاگ من رو به صورت خاموش دنبال میکنید تو بیان، میشه خودتون رو معرفی کنید تا من هم شما رو بشناسم؟