یادداشت هشتاد و پنج

برای یه مامان که از صبح سروکله زده با دوتا دخمل آتیش پاره, خواب رفتن بچه ها اونم ساعت ده شب اتفاق مهم و پیروزی بزرگی محسوب میشه! دختر کوچیکم قبلن عصرا میخوابید و شبا تا نصفه شب بیدار بود.الان چند روزه که خود به خود خواب عصرش حذف شده و شبا زود میخوابه.این یعنی دخمل کوچولوی من داره بزرگ میشه! خوشحالم که الگوی خوابش تغییر کرده.از الان تا سحر فرصت دارم کارهایی رو انجام بدم که دوست دارم.فرصت دارم خودم باشم.

کاشکی وقتی روزه میگیریم مامانای خوش اخلاق و مهربونی باشیم.من نمی تونم بعضی وقتا خودمو کنترل کنم و بد اخلاقی می کنم و بعدش خیلی زود پشیمون میشم.وقتی مجبور میشم هرچیزی رو بارها تکرار کنم و بازم بی فایده است, وقتی دخترک هی اصرار میکنه کاری رو انجام بده که گفتم نه و وقتی همه چیز میشه اسباب بازیشون و ریخت و پاش ها ازحد میگذره.امشب و از همین الان تصمیم دارم از فردا باهاشون با عطوفت بیشتری رفتار کنم و به هیچ وجه عصبانی نشم.حتی اگه کار بدی انجام دادن فقط سکوت و تذکر.امیدوارم که بتونم.