یادداشت صد و هفتاد و یک

اینترنت خونه ظرف همین دو سه روز آینده شارژش تموم میشه و قطع میشه.تصمیممون اینه که فعلا شارژش نکنیم تا یه مدتی.اگه کار واجبی هم بود با نت گوشی میام.اینجوری که همیشه نت در دسترس باشه آدم رو وسوسه میکنه که صبح تا شب بیافته تو گوشی و وقتش رو تلف کنه.من که اینجوری بودم.

یه کابینت هست تو آشپزخونه که گوشه است و از همه بزرگتره وحبوبات و ماکارونی و این چیزا توشه.الان که من رو صندلی پشت میز آشپزخونه نشستم و دارم مینویسم از اون تو یه صداهایی میاد! نه نترسید.موش نیست.اینجا خونه جدید این دوتا وروجکه.قشنگ میرن داخل و اونجا میشینن.البته که با فشار و جاتنگی.چراغ قوه هم میبرن که تاریک نباشه و با گوشی هم آهنگ میزارن برای خودشون و گاهی هم به ماکارانی ها و خوردنی های دیگه اونجا دستبرد میزنن.دفعه اول که رفته بودن اونجا کلی گشتم تا پیداشون کردم.خیلی جای دنجیه ولی.حیف که من اون تو جا نمیشم!