یادداشت صد و پنجاه و هشت

اینکه صبح از خواب بیدار شی و چشمات رو باز کنی و ببینی که سالمی و نفس میکشی و دغدغه به دست آوردن سلامتیت رو نداشته باشی خودش عین خوشبختیه.باور کنید.من الان و امروز این موضوع رو خوب میفهمم.تمام فکرها و مشغولیت های ذهنی قبلی با پیش اومدن این موضوع به فراموشی سپرده شد...

همش میگم یعنی دیروز و این اتفاقاتی که برام افتاد واقعیت داشت؟ کاشکی یه خواب باشه و صبح که چشمام رو باز میکنم همه چیز برگشته باشه سرجاش! 

میشه هرکسی که اینجا رو میخونه و از اینجا رد میشه برای من دعا کنه؟ میشه دعا کنید همه چیز ختم به خیر بشه؟